Οι παραπάνω παρεμποδιστές καθυστερούν τη μετατροπή των αμμωνιακών μορφών αζώτου σε νιτρικά προστατεύοντας τη μετακίνηση τους σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους μακριά από τη ρίζα (ξέπλυμα), επιτυγχάνοντας έτσι μεγαλύτερη απορρόφηση του αζώτου. Η διατήρηση μεγαλύτερης συγκέντρωσης αμμωνιακών μορφών αζώτου στο έδαφος και η αύξηση της απορρόφησης αυτών από τα φυτά οδηγεί σε μεγαλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος. Παράλληλα, από τον μεταβολισμό του αμμωνιακού αζώτου προκύπτει πλεόνασμα κατιόντων υδρογόνου (Η+) εντός των ιστών των φυτών, τα οποία αποκρινόμενα από την ρίζα δημιουργούν όξινο εδαφικό περιβάλλον συμβάλλοντας ουσιαστικά στην αύξηση της απορρόφησης φωσφόρου, ψευδαργύρου και άλλων στοιχείων με συνέπεια την καλύτερη παραγωγή – ποιότητα προϊόντων.